Lux

De eenheid lux, afgekort lx, wordt gebruikt om de verlichtingssterkte aan te geven, een van de centrale meeteenheden in de verlichtingssector. Rekening houdend met verschillende details zoals lichtbronnen en de grootte van de ruimte, kan de helderheid in de ruimte kan worden berekend. De verlichtingssterkte geeft aan hoeveel licht of hoeveel lichtstroom valt op een bepaald oppervlak. Dit wordt gemeten met een zogenaamde luxmeter op horizontale en verticale oppervlakken.

Omdat de verlichtingssterkte in lux echter sterk afhankelijk is van de positie van de armatuur, wordt deze niet aangegeven op de verpakking van de lichtbron. Als een lamp zich heel ver van het verlichte oppervlak bevindt, is de luxwaarde ook veel lager. Als de lamp daarentegen heel dicht bij dit oppervlak staat, neemt de luxwaarde weer toe. Het hangt dus altijd af van de plaatsing van de lamp.

Voor bepaalde gebieden zijn er echter zelfs voorschriften met betrekking tot de verlichtingssterkte. In werkplekken en productiefaciliteiten bijvoorbeeld is de DIN EN 12464-1, waarin staat dat de minimumwaarde niet lager mag zijn dan 500 lux.

Typische verlichtingssterktes in lux zijn

• Zonlicht: 100.000 lux
• Zomerschaduw: 10.000 lux
• Verlichting werkplek500 lux
• Verkeerszoneverlichting: 100 lux
• Straatverlichting10 lux
• Kaars op een afstand van ongeveer 1 meter: 1 lux