Nominalne natężenie oświetlenia

Tak zwane nominalne natężenie oświetlenia to średnie natężenie oświetlenia w wyposażonym pomieszczeniu w odniesieniu do średniego stanu starzenia się oprawy.

Aby określić nową wartość dla nowego systemu oświetleniowego, nominalne natężenie oświetlenia należy pomnożyć przez współczynnik planowania 1,25, ponieważ zawsze odnosi się to do średniego starzenia. Jest ono mierzone i określane w jednostce luksów.

Nominalne natężenie oświetlenia zostało następnie wykorzystane na przykład w wytycznych dotyczących miejsca pracy, w których odpowiednie warunki oświetleniowe odnosiły się do poziomej powierzchni roboczej na wysokości 85 cm nad podłogą. Na przykład 500 luksów było zalecane dla pracy IT w biurze i dwa razy więcej luksów dla biur kreślarskich.

Wszystko to było ważne dla określenia prawidłowych warunków oświetleniowych, ponieważ był to jedyny sposób na wykonywanie zadań wzrokowych bez zbytniego obciążania oczu.

Obecnie jednak nominalne natężenie oświetlenia nie jest już stosowane w normach oświetleniowych. Zamiast tego normy DIN EN określają obecnie tak zwane wartości utrzymania dla wartości natężenia oświetlenia.

Te nowe wartości uwzględniają również zmniejszenie natężenia oświetlenia spowodowane zabrudzeniem i starzeniem się źródeł światła.