Poziom wykorzystania

Płaszczyzna robocza to pozioma i pionowa płaszczyzna, która ma być oświetlona przez źródło światła - np. biurko. W zależności od celu oświetlenia, normy określają punkt odniesienia dla natężenia oświetlenia, przy którym jest ono mierzone. W przypadku czynności wykonywanych w pozycji siedzącej jest to zazwyczaj wysokość 75 cm nad podłogą, co odpowiada w przybliżeniu wysokości biurka. W przypadku ciągów komunikacyjnych, w tym schodów lub korytarzy, punkt odniesienia jest znacznie niższy i wynosi zaledwie 20 cm.

Stopień, w jakim płaszczyzna robocza powinna być ostatecznie oświetlona, zależy przede wszystkim od wykonywanych na niej czynności. Na przykład dyrektywa w sprawie miejsc pracy i norma DIN 12464 zalecają wartości natężenia oświetlenia, takie jak niskie 50 luksów dla pomieszczeń magazynowych i pełne 1500 luksów dla stanowisk pracy optyków. Im bardziej szczegółowe i precyzyjne zadanie wzrokowe musi być wykonane na płaszczyźnie roboczej, tym wyższe musi być natężenie oświetlenia.

Istnieją również różnice, gdy płaszczyzna robocza jest oświetlona bezpośrednio i gdy jest oświetlona tylko pośrednio. Na przykład, udział strumienia świetlnego wynosi około 90-100% w przypadku promieniowania bezpośredniego i tylko około 10% w przypadku promieniowania pośredniego. Dlatego też należy wziąć to pod uwagę podczas oświetlania płaszczyzn roboczych.